Namthip x งานวิจัยมะเร็ง ตอนที่ 0
จากโพสก่อนที่เล่าถึงเส้นทางการวิจัยมะเร็ง
ที่เริ่มเรื่องมาตั้งแต่ ม.5 - ป.เอก
ตอนที่ 0 นี้คือเรื่องความสะเปะสะปะ
กว่าจะมาถึงเส้นทางวิจัยและวิทยาศาสตร์
.
เรื่องมันเริ่มมาจากโจทย์แค่ว่า
ทำไมยายถึงต้องตายเพราะมะเร็ง
ทำไมหมอช่วยยายไม่ได้
ถ้ามีทางดีดีที่ยายไม่ตาย
เราก็คงไม่ต้องมานั่งร้องอยู่อย่างนี้
นั่นหล่ะความคิดเด็ก ม.2
.
ตอนนั้นก็กวาดทุกอย่างที่ขวางหน้า
หรือต้องเป็นหมอศัลย์นะ?
หรือว่าต้องโภชนาการต้านมะเร็ง?
หรือว่าต้องแบบหมอสมหมาย ทองประเสริฐ?
สิงซีเอ็ดบุ๊คสุดๆ อ่านฟรีบ้าง ซื้อบ้าง
(มัน 18 ปีก่อน เน็ตยังไม่แพร่หลาย 555)
.
พ่อกับแม่ก็พยายามสนับสนุนนะ
คือเค้าจะเป็นสายแบบเป็นแบ็ค
จะไม่ชี้นำ แต่ถ้าดีดจะไปทางไหน
จะช่วยดัน มันหรือถีบนะไม่แน่ใจ 
.
ช่วง ม.2 แม่ก็พาไปเจอรุ่นพี่ที่ทำงานเก่าของแม่
คุณลุง ดร.วิรัตน์ คำศรีจันทร์
ที่มาบรรยายเกี่ยวกับงานวิจัยอะไรสักอย่าง
จำได้เลยว่าใส่ชุดยุวกาชาด
ไปนั่งฟังบรรยายซึ่งก็น่าจะไม่ค่อยรู้เรื่องด้วย
แล้วก็ไปทานข้าวต่อกับวิทยากร
ตอนนี้จำอะไรไม่ได้เลยว่าคุยอะไร
จำได้อย่างเดียวคือ
งานวิจัยนี่ดูเป็นอะไรที่เป็นเหตุเป็นผลแฮะ
.
ช่วงนั้นก็ดูข่าวพระราชสำนัก
ของเจ้าฟ้าหญิงจุฬาภรณ์
คือต้องลุ้นว่าวันนั้นจะมีข่าวของท่านรึป่าว
ถ้ามีบางที่ทำนู้นนี่อยู่ ก๋ง อาม่า
จะรีบตะโกนเรียกให้มาดู
เราก็จะมานั่งจ้องหน้าทีวีพร้อมสมุดจดเล่มนึง
ถ้าวันนี้ที่กำลังเรียน ป เอก อยู่
ได้ย้อนกลับไปอ่านคงฮา นี่จดอะไรไว้!!!
.
ในวันเด็กๆแบบนั้น ภาษาง่ายๆ
อย่างที่ถ่ายทอดในข่าวพระราชสำนักดีมากๆเลยนะ
บางทีบางจุดเวลาเรา
ไม่ได้ต้องการเข้าในเนื่อหาลึกซึ้งหรอก
เราแค่ต้องการแรงบันดาลใจหน่ะ
นาทีนั้นวิทยาศาสตร์ดูเป็นสิ่งที่ก้าวหน้าและเต็มไปด้วยความหวัง
.
ตัดภาพมาที่อีกจุดสำคัญตอน ม.4
แม่คงเห็นว่ามันยังไม่หยุดบ้า
ก็เลยส่งไปเพื่อนสนิทแม่ที่ทำงานหน่วยมะเร็งของ รพ.มอ.
ก็เอาเลยฉายเดี่ยวไป รพ มอ
ไปถามทางงมๆดมๆให้ถึงหน่วยเค้า
ที่บ้านก็จะทรงถีบแบบนี้
ที่ใครไม่สบายพาไปวนได้รอบ รพ ทีแบบนี้เตะให้ไปคนเดียวส่งแค่หน้า รพ
เหมือนพ่อแม่เตี๊ยมกันมา =..= แล้วแม่ไม่อยากพบเพื่อนเอ่อะ งงไต
.
อิฉันก็ไปเจอน้าเค้า ถามนู้นนี่
จำได้ว่าคำถามมันก็ออกมาทางแนวๆชอบวิจัยแล้วแหละ
เริ่มสนใจว่ามะเร็งถ่ายทอดทางพันธุกรรม บลาๆ
แต่โดนถามกลับว่าลองเริ่มต้นจากการดูแลสุขภาพ อาหารการกินให้ห่างไกลมะเร็งดูมั้ย
หลังจากนั้นก็กลับมาต้มผักอยู่พักนึง 
มีนั่งรถตู้ไปเข้าฟังบรรยายพวกโภชนาการต้านมะเร็งที่หาดใหญ่ด้วย
เด็กสุดในงานประชุม+หน้าตาคงมึน มีพี่ใจดีพามาส่งคิวรถตู้กลับนครฯ 5555
.
กลับมาก็ตอบตัวเองได้ว่า
น้องไม่ชอบบบบบบบ
น้องไม่อินนนนการต้มผัก
.
หลังจากนั้นก็เลยตามหา
อะไรที่เป็นเหตุเป็นผล
อะไรที่มีคำอธิบาย
อะไรที่มีการพิสูจน์
อะไรมีความหวัง มีความก้าวหน้า
เหลือคำตอบเดียวหล่ะ
วิจัย!
.
จุดเริ่มต้นของวิจัยที่น่าหลงใหล
เริ่มมาจากนั่งคุยกับคุณลุง ดร.วิรัตน์
ในห้องอาหาร ที่ทำงานเก่าของแม่
.
ตอนนั้นถึงจะเริ่มรู้ตัวว่าชอบงานวิจัย
แต่มันคือเวิ้งใหม่ที่ใหญ่มากกกกก
งานวิจัยกว้างมากกกก 
แต่อยากเป็นหมอด้วยอยู่นะ
จะมีมั้ยนะหมอที่เป็นนักวิจัยด้วยนี่
.
ผ่านมา 18 ปี กำลังจะสอบจบ ป.เอก
ก็มาใช้ที่ทำงานเก่าของแม่เป็นสถานที่สอบ
รู้สึกอุ่นใจที่จุดจบวนกลับมาที่จุดเริ่มต้น 
แถมอาจารย์ที่ปรึกษาจะบินมาสอบให้เองด้วย 
.
ตอนอื่นๆ ของการบุกดงวิจัยที่เคยเขียนไว้
- ตอนที่ 0: สะเปะสะปะกว่าจะมาถึงเส้นทางวิจัย
- ตอนที่ 1: ค่ายไม่เล็กที่มีแต่ผู้ใหญ่ใจดีปูทางเด็กบ้านนอกสู่เส้นทางวิจัย
- ตอนที่ 2: ตรึงใจเด็ก ม.ปลาย เปิดโลกวิจัยที่สถาบันวิจัยจุฬาภรณ์
- ตอนที่ 3: ตะลุยดงวิจัย ทำไมวิจัยมีมะเร็งมีหลายแบบจัง
- ตอนที่ 4: รู้จักมะเร็งแบบเหนือชั้น เหนือพันธุกรรมคืออะไร
- ตอนที่ 5: เมื่อฉันรักวิทยาศาสตร์ อย่างที่ไม่สนมะรงมะเร็งอะไรทั้งนั้น
- ตอนที่ 6: ปริญญาเอก วิชาหนังชีวิต Scientific Lineage และผู้ช่วยชีวิตอย่าง Mentor
.
#NamthipPhDstory
#NamthipCancerResearchJourney
#NoCancer #NoCancerTH
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น