Namthip × งานวิจัยมะเร็ง ตอนที่ 3

 

Namthip × งานวิจัยมะเร็ง ตอนที่ 3

.

เท้าความตอนที่แล้ว หลังจากที่จุดเปลี่ยนคือ

การขอเลื่อนสอบเพื่อไปค่าย Thai Sci Camp

ได้ไปดูแลปที่สถาบันวิจัยจุฬาภรณ์ (CRI) 2 ชม.

ทั้งหมดเกิดขึ้นช่วงประมาณ ม.5 แล้ว

อ.ที่ CRI ก็บอกว่าไว้เรียนปี 3 ค่อยกลับมา CRI ใหม่

.

ตอนนั้นรู้สึกว่างานวิจัยน่าจะมีอะไรดีดีที่ทำให้คนไข้รอดจากมะเร็งได้มากขึ้น

หลังจากหาข้อมูลเรื่องมะเร็งมาหลายๆด้าน

ก็พบว่าวิทยาศาสตร์และงานวิจัยน่าจะเป็นคำตอบที่ดีที่สุด

ช่วงหลังจากนั้นก็มีพยายามจะเข้าโครงการนู้นนี่ที่เป็นแนวๆวิทยาศาสตร์

ที่น่าจะทำใหรู้จักงานวิจัยมากขึ้นว่ามันคืออะไร

.

คิดโครงงานขึ้นมาชิ้นนึง คัดเลือกผ่านรอบแรกของโครงการนึงไปแบบงงๆ

เดินทางไปสัมภาษณ์แบบโคตรงงและทุลักทุเล

ในขณะที่เพื่อนคนอื่นๆ มีโน้ตบุคพร้อมงานนำเสนอสุดอลังการที่ชนะเลิศโครงการอื่นมาแล้ว

และก็ต้องยอมรับว่าหลายๆอย่างไม่ได้เอื้ออำนวยนัก

คุณไม่ได้ไปต่อ แต่นี่ก็อาจจะถือว่ามาไกลมากแล้ว

จนถึงตอนนี้ที่เรียน ป เอก อยู่

ก็รู้สึกว่าที่ผ่านมาเจอกลีบกุหลาบบ้าง

ไมยราบบ้าง(ซึ่งดูเหมือนจะมากกว่า 555)

.

อย่างไรก็ยังไม่เลิกบ้า

ยังคงแถกตัวไปตามความฝันต่อไป แม้จะพังๆไปบ้างก็ตาม

ตอน ม.6 อยากเรียนหมอ อยากเป็นหมอที่ทำวิจัยมะเร็ง

มีอาจารย์หมอนักวิจัยคนนึงเป็น idol

(สุดท้ายได้ไปฝึกงานกับ อ ท่านนี้ด้วย)

.

ตอนสอบเข้ามหาลัยก็สอบหมอนั่นแหละ แต่ไม่ติด 5555

ก็เลยเรียนเภสัช ไม่อยากเป็นเภสัชเลย

คิดว่าคงไม่ชอบถ้าต้องนั่งจ่ายยาที่ รพ ทั้งวัน

ไม่รู้ว่าเภสัชทำอย่างอื่นได้ด้วย

แต่พอรู้ว่าเภสัชมีวิจัยยาก็เริ่มสนใจขึ้นมา

.

ก็เรียนเภสัชที่ ม.วลัยลักษณ์

เข้าไปเรียนปีแรก ก็เอาเลยจ้า ไปบอกอาจารย์เลยว่าอยากไปฝึกงาน CRI

ในใจคือทุกอย่างพร้อมแค่ให้เรียนปี 3 กับมีเอกสารจากมหาลัย

.

ระหว่างนั้นก็บุกมาก ด้วยความที่เป็นนักเรียนโครงการโอลิมปิกวิชาการ

ทั้งเคมีและชีวะของ ม.วลัยลักษณ์ อยู่ก่อนแล้ว

ก็ติดต่ออาจารย์ที่รู้จัก อาจารย์ก็แนะนำต่อๆกัน

มีหลายท่านมากที่กรุณามาตั้งแต่มัธยม

.

- อ.สุภาภรณ์ ดอกไม้ศรีจันทร์ ที่ได้แวะไปก่อกวน อ ที่ห้องทำงานบ่อยครั้งเลย เรียกว่าเปิดโลก bioinformatics มาก

- อ.จิตรบรรจง ตั้งปอง แรกๆมักจะแนะนำตัวกับ อ ว่าเด็กมัธยมที่เคยโทรไปปรึกษา อ เรื่องงานวิจัยมะเร็ง ตอนมัธยมมีครั้งนึงไปหา อ ที่ห้องพัก ก็พบว่าห้องใหญ่จังถึงได้รู้จากป้ายหน้าห้องว่า อ เป็นคณบดี >< วันนั้นเป็นการพูดถึงงานวิจัยมะเร็งอีกครั้งนึงที่จำไม่เคยลืม แล้ว อ ก็ได้แนะนำให้รู้จัก อ.วรางคณา จุ้งลก ได้ไปดูแลปเลี้ยงเซลล์ของ อ เค้าด้วย แถมยังได้รู้จักกับพี่โบว์ พี่ ป.เอก ที่ฮามากคือเราเคยเจอกันที่สนามบาสมาก่อน คราวนี้เลยสนิทเลยหล่ะ

- อ.วรพงศ์ ภู่พงศ์ อาจารย์ทำงานเกี่ยวกับสารสกัดธรรมชาติ ได้ไปสิงแลปอยู่พักนึง ไปครั้งแรก อ บอกว่าให้ไปหาพี่รอน เราก็แบบ หูวววว พี่ชื่อรอน แบบรอน วีสลี่ งี้แน่เลย ท่องบทสนทนาภาษาอังกฤษไปเลยจ้า ปรากฏพี่อิมรอนเป็นคนไทย โป๊ะหนึ่งฉึก แลปนี้ครื้นเครงไม่เว้นวันหยุด วันปีใหม่ ยิ่งดึกยิ่งคึก 5555 มีเพลงภาษาอาหรับคลอๆไปด้วย มีทั้งพี่ๆ ป โท ป เอก คือพี่รอน พี่หญิงและอาจารย์ให้ก่อกวนตลอดเวลา ตอนนั้นตึกนวัตกรรมเปิดใหม่ๆเลย เข้าแลปนี่ต้องสแกนนิ้วมือด้วยอย่างหรูอ่ะ เป็นช่วงนี้ดีดมาก ช่วงนั้นเรียนปี 3 วิชาเรียนแลปของเภสัชก็เยอะอยู่แล้ว บางวันทำแลปสกัดสารเสร็จต้องเขียนรายงานของแลปที่เป็นวิชาเรียนต่อจนเกือบเช้า พอเช้าก็ไปทำแลปอีกวิชานึง จนคุยกับคู่หูทำแลปว่าเราควรจะนอนกันบ้างหล่ะ

.

เวลาเรียนล่วงเลยมาถึง ปี 3

ก็ได้กลับไปดูงานที่สถาบันวิจัยจุฬาภรณ์ตามที่ตั้งใจไว้

ตอนนั้นอาจารย์ที่ปรึกษา อ.ปาจรีย์

ช่วยเรื่องเอกสารทุกอย่างเลย รักจารย์มากมาย

อ. บุษบรรณ สอน sterile เทคนิค

เปิดห้องแลปเทคโนเพื่อจะเช็ดตู้ laminar air flow

คือเราตื่นเต้นกระทั่งเช็ดตู้

ตัดภาพมาตอนนี้ ขี้เกียจเช็ดตู้สุดๆ

.

อ เกรียงศักดิ์ ที่ CRI ให้ไปดูงาน 5 วัน

ตอนแรกก็รู้สึกว่าแป๊ปเดียวจังเลย T^T

ตั้งตาคอยมาตั้งหลายปี แงงง

ก็แคะกระปุกเอาตังค์เก็บเป็นทุนไปดูงาน

ก็ขอพักกับหอเพื่อน และซื้อข้าวโรงอาหาร

ม เกษตร ข้าวราคาถูกมากกกก

อ ทัศนี เตือนไว้ว่าระวังข้าวที่ CRI ไว้

เพราะไม่อิ่มแน่ๆ แล้วคือจริงงง

ได้เจอพี่อัง แลปชั้นใกล้ๆ เพราะ อ ทัศนีฝากฝังไว้

แล้วก็เป็นครั้งแรกที่รู้จักขนมอร่อยๆแถวนั้น

.

นับเป็นช่วงชีวิตที่ adventure มากกับรถเมล์ กทม.

แต่ที่เด็ดกว่าคือรถไฟหน้า CRI แบบโอ้วโหวววว

ไฟขาวๆ มาแต่ไกล วิ่งแทบไม่ทัน

.

กลับมาเรื่องงานวิจัยมะเร็ง 555

เป็น 5 วันที่คุ้มค่ามาก ได้ดูตั้งแต่เลี้ยงเซลล์ ไปจนถึงการตรวจหาโปรตีน

เดินตามอาจารย์และพี่ๆคนอื่นแทบทั้งวัน

ทั้งวันได้คิด ได้ถาม แต่โดยมากถามไปก็จะโดนอาจารย์ถามกลับ 555

แต่ละวันผ่านไปแบบให้สมองไปเยอะมาก

ปวดหัวและปวดขามากไปพร้อมๆกัน

หลังจากดูงานครบเวลา

อาจารย์ยังเชียร์ให้ไปดูงานที่อื่นอีก

อ ปริ้นข้อมูลแลปนู้นแลปนี้มาให้เป็นปึกๆเลย

.

หลังจากใช้เวลาค้นหาตัวเองอยู่พักใหญ่

ก็เริ่มรู้สึกแล้วว่าอะไรเป็นสิ่งที่ทำให้หัวใจเราลิงโลด

อาจจะเป็นมะเร็งในมุมของงานวิจัยก็ได้ที่เป็นคำตอบ

.

แต่ก็ถึงเวลาที่ต้องกลับมาเรียน ป ตรี ต่อให้จบด้วย

ทั้งยังเป็นช่วงที่คณะมีโครงการ Mini project

ที่ทำให้ต้องคิดหนักว่าตกลงเราชอบอะไรกันแน่

.

ในช่วงเวลาที่ต้องตัดสินใจว่าจะเรียนจบเภสัชแล้ว

จะทำอย่างไรต่อกับอนาคต

ก็เป็นช่วงที่อาจารย์ที่ปรึกษาเป็นคนที่มีผลต่อการตัดสินใจมากที่สุด

ในช่วงเวลาที่เป็นอีกหัวเลี้ยวหัวต่อนึงของชีวิต

ไว้ค่อยเล่าตอนต่อไปหล่ะกัน ตอนนี้ยาวมากๆแล้ว

.

ตอนอื่นๆ ของการบุกดงวิจัยที่เคยเขียนไว้
- ตอนที่ 0:  สะเปะสะปะกว่าจะมาถึงเส้นทางวิจัย
- ตอนที่ 1: ค่ายไม่เล็กที่มีแต่ผู้ใหญ่ใจดีปูทางเด็กบ้านนอกสู่เส้นทางวิจัย
- ตอนที่ 2: ตรึงใจเด็ก ม.ปลาย เปิดโลกวิจัยที่สถาบันวิจัยจุฬาภรณ์
- ตอนที่ 3: ตะลุยดงวิจัย ทำไมวิจัยมีมะเร็งมีหลายแบบจัง
- ตอนที่ 4: รู้จักมะเร็งแบบเหนือชั้น เหนือพันธุกรรมคืออะไร
- ตอนที่ 5: เมื่อฉันรักวิทยาศาสตร์ อย่างที่ไม่สนมะรงมะเร็งอะไรทั้งนั้น
- ตอนที่ 6: ปริญญาเอก วิชาหนังชีวิต Scientific Lineage และผู้ช่วยชีวิตอย่าง Mentor
.
#NamthipPhDstory
#NamthipCancerResearchJourney
#NoCancer #NoCancerTH

ปล. ภาพนี้ ดูน่าเชื่อถือมากอ่ะ ไม่เหมือนตัวจริง 55555