Write to Thrive - Growing Together in Ink

 Namthip x งานวิจัยมะเร็ง ตอนที่ 6 ตอนนี้ที่รอคอยยยย ว่าด้วยเรื่องราวตอนเรียนปริญญาเอก Scientific Lineage และ Mentor . จากเรื่องราวตอนก่อนๆ ตั้งแต่ ม.ต้น จนปี 6 ป ตรี เภสัช ที่ชีวิตว้าวุ่น กับการหาแลปเรียนต่อมากกว่าสอบใบประกอบวิชาชีพ . การเรียนต่อคือการเบี่ยงเข็มไปในทางที่ยิ่งแคบ ยิ่งเฉพาะทาง และแน่นอนเส้นทางอาชีพที่แคบลงไปอีก นี่ทำให้คิดหนักมากว่าเรียนอะไร ที่ยิ่งไปกว่านั้นคือ ชอบวิจัยแบบไหนของมะเร็ง เพราะวิจัยมะเร็งนั้นกว้างมากกกกกกกกก . ถึงตรงนี้ขอบคุณอาจารย์ทุกท่านๆที่ให้โอกาสได้ค้นหาตัวเองว่าชอบวิจัยมะเร็งแบบไหนนะคะ . ด้วยเหตุผลหลายๆอย่าง เลยตัดสินใจเรียนปริญญาเอก สาขาเภสัชวิทยา ที่ศิริราช (มันคือ โทควบเอก ถ้าจบ ป ตรีด้วยเกียรตินิยม จะสมัครเรียนแบบนี้ได้เลยไม่ต้องผ่านโท) ซึ่งการเข้าเรียนแบบนี้ก็ถูกนับเป็นนักเรียน ป เอก แต่วิชาเรียนเยอะกว่า . การเรียน ป เอก นั้น จุดสำคัญคือทำวิจัยล้วนๆ แทบไม่มีอะไรผสม เอาหล่ะวะ สมใจอยาก 55555 อยากร่ำไปด้วยทำแลปไปด้วย สภาพพพพ . คือวิจัยนี่ไม่ได้เหมือนแลปที่เราทำตอนเรียนมัธยม ที่ใสๆกุ๊งกิ๊ง เพราะเป็นการทดสอบกฏหรือทฤษฎี ที่คนทั้งโลกทำมาเป็นล้า...

Namthip x งานวิจัยมะเร็ง ตอนที่ 5 Ep นี้ เราจะมาเล่าถึงช่วงชีวิตที่ เทเรื่องมะรง มะเร็งทิ้งไปเลยครัช อ้าววว เฮ้ยยย น้ำทิพย์มีช่วงชีวิตนั้นด้วยเหรอ มีครัชชช ฟินด้วย แต่มาลำบากตอนจะเรียนต่อ เรื่องเป็นมาไง ทำไมเท มาฟังกัน . เท้าความตอนที่แล้วๆมาตั้งแต่ ม.ต้น ที่ค้นหาว่าตัวเองชอบมะเร็งแบบไหน จนมาเจอทิศทางงานวิจัยมะเร็ง แล้วได้ตะลอนทัวร์แลปนู้นนี่ . เรื่องความเทนี้เกิดขึ้นตอน ป ตรี ช่วงปี 3-6 ตอนนั้นดีดเต็มที่ ชอบวิจัยขึ้นสมอง รุ่นพี่มักสปอยกันมาว่าไปติดต่อ อ คนนี้ในคณะสิ อ ชอบทำวิจัย ทำงานวิจัยเกี่ยวกับมะเร็งด้วย ก็เริ่มไปวอแว อ ฉ่อย ในคาบเรียน ซึ่งก็คือตอนปี 3 นั่นเอง . จำได้เลยว่าชีวิตของการเรียนแลปวิชา pharm analysis จุดมุ่งหมายคือการตั้งวงเม้ากับจารย์ฉ่อย หลังปั่นแลปเสร็จ แต่ชาวบ้านยังทำไม่เสร็จ เราก็เม้าสิครัช โต๊ะแลปหลังห้องเลย รอไร 555+ จำเรื่องที่เม้าไม่ได้ จำได้คือมันสนุก 555 แล้วถ้าเป็นเรื่องวิจัยนะ อ จะอินมาก พอ อ อินจะขยับเก้าอี้เข้ามาในวงมากขึ้นเรื่อยๆ . ไปๆมาๆเลยเกิดโครงการ mini project ขึ้น ในปิดเทอมที่เป็นรอยต่ออาเซียน โปรเจคที่ทำคือวุ่นวายกับยาไวอากร้า และเครื่อง HPLC สนุ...

Namthip × งานวิจัยมะเร็ง ตอนที่ 4  เท้าความตอนที่แล้วๆมา หลังจากที่ค้นหาตัวเองจนเจอว่า อยากมุ่งไปรู้จักมะเร็งมากขึ้นในทางของวิทยาศาสตร์ พิสูจน์ให้เห็นกันได้ ได้ไปดูงานสั้นๆ ที่สถาบันวิจัยจุฬาภรณ์ (CRI) พร้อมกับแบกกระดาษอีกหนึ่งปึกกลับบ้าน . กลับมามหาลัยครั้งนี้ รอบปิดเทอมเปลี่ยนแปลงไป เลยมีช่วงว่าง ว่างที่เพื่อนคนอื่นเค้าไปเที่ยว ตปท บ้าง ทำงานพิเศษบ้าง ส่วนช้านนนน แคะกระปุก เอาตังค์ไปฝึกงานที่แลปอีกแล้วจ้า . กลับมาที่กระดาษปึกโตจาก CRI ปึกนั้นมีรายชื่อนักวิจัยชั้นเซียนที่อาจารย์รู้จัก ให้ดูว่าเราสนใจไปฝึกแลปไหนต่อ ทั้งพันธุศาสตร์มะเร็ง พัฒนาระบบนำส่งยามะเร็ง สารพัดเลยหล่ะ . คิดหนักว่าจะไปที่ไหน น่าสนใจทุกที่เลย เครียดละทีนี้ ตัดสินใจไม่ได้ จนมาสะดุดตากับภาพอาจารย์คนนึง ฮึ๋ยยยย คุ้นๆ เราเคยอ่านข่าวงานของ อ เค้าตั้งแต่เรียนม.ปลาย อาจารย์หมอท่านนี้ทำวิจัยมะเร็งโพรงหลังจมูก เป็น idol เราเลย หมอที่ทำวิจัยด้วยนี่ สุดยอด กลับไปคุ้ยลังที่บ้านก็เจอจริงๆ โอโห้ปริ้นไว้นานโข แม็คเย็บกระดาษขึ้นสนิมหล่ะ . เอาหว่ะ ติดต่ออาจารย์คนนี้ไปเลย อ อภิวัฒน์ ที่คณะแพทย์ จุฬา (อ เป็นเจ้าของงานวิจัยมณีแดง)...

  Namthip × งานวิจัยมะเร็ง ตอนที่ 3 . เท้าความตอนที่แล้ว หลังจากที่จุดเปลี่ยนคือ การขอเลื่อนสอบเพื่อไปค่าย Thai Sci Camp ได้ไปดูแลปที่สถาบันวิจัยจุฬาภรณ์ (CRI) 2 ชม. ทั้งหมดเกิดขึ้นช่วงประมาณ ม.5 แล้ว อ.ที่ CRI ก็บอกว่าไว้เรียนปี 3 ค่อยกลับมา CRI ใหม่ . ตอนนั้นรู้สึกว่างานวิจัยน่าจะมีอะไรดีดีที่ทำให้คนไข้รอดจากมะเร็งได้มากขึ้น หลังจากหาข้อมูลเรื่องมะเร็งมาหลายๆด้าน ก็พบว่าวิทยาศาสตร์และงานวิจัยน่าจะเป็นคำตอบที่ดีที่สุด ช่วงหลังจากนั้นก็มีพยายามจะเข้าโครงการนู้นนี่ที่เป็นแนวๆวิทยาศาสตร์ ที่น่าจะทำใหรู้จักงานวิจัยมากขึ้นว่ามันคืออะไร . คิดโครงงานขึ้นมาชิ้นนึง คัดเลือกผ่านรอบแรกของโครงการนึงไปแบบงงๆ เดินทางไปสัมภาษณ์แบบโคตรงงและทุลักทุเล ในขณะที่เพื่อนคนอื่นๆ มีโน้ตบุคพร้อมงานนำเสนอสุดอลังการที่ชนะเลิศโครงการอื่นมาแล้ว และก็ต้องยอมรับว่าหลายๆอย่างไม่ได้เอื้ออำนวยนัก คุณไม่ได้ไปต่อ แต่นี่ก็อาจจะถือว่ามาไกลมากแล้ว จนถึงตอนนี้ที่เรียน ป เอก อยู่ ก็รู้สึกว่าที่ผ่านมาเจอกลีบกุหลาบบ้าง ไมยราบบ้าง(ซึ่งดูเหมือนจะมากกว่า 555) . อย่างไรก็ยังไม่เลิกบ้า ยังคงแถกตัวไปตามความฝันต่อไป แม้จะพังๆไปบ้...

Namthip × งานวิจัยมะเร็ง ตอนที่ 2 เท้าความตอนที่แล้ว สุดท้ายก็กล้าเดินเข่าเข้าไปขอ e-mail อาจารย์ . หลังจากนั้นก็ดีดอย่างหนัก 555 จากวิทยาศาสตร์ที่เรียนไปวันๆ กลายเป็นน่าสนุกขึ้นมาทันตา เคมีเกรด 2 ที่เคยได้มาก็กลายเป็นเกรด 4 จนติดโอลิมปิกวิชาการเคมี การอ่านหนังสือตั้งแต่นั้นก็ไม่ใช่แค่เอาไปตอบข้อสอบอีกต่อไป แต่คือการอ่านให้เข้าใจและพยายามคิดต่อ โผล่ไปห้องพักครูเคมีบ่อยมาก พร้อมกับแบกหนังสืิอไปด้วย คุณครูคนนั้นคือ อ.สุคนธ์ มณีฉาย หนังสือที่ชอบตอนนั้นคือหนังสือ ของ อ.กฤษณา ชุติมา ซึ่งเป็นหนังสือที่ดูจะอธิบายละเอียดและลึกซึ้งกว่าระดับมัธยมมาก นับแต่นั้นมามาตราฐานของการสอบจึงไม่ใช่คะแนนแต่เป็นความเข้าใจ ถึงจะได้คะแนนดีแต่ไม่เข้าใจก็ตามไปถามครูถึงห้อง >< บางครั้งหนังสือ 2 เล่มก็เขียนไม่เหมือนกัน และครูก็บอกว่าทำไม แบบนี้หล่ะที่น่าสนุก . E-mail ส่งไปถึง อ.ชิษณุสรร อ ตอบกลับมาเป็นภาษาอังกฤษในทุกครั้ง และทุกครั้งเช่นกันที่ต้องเปิดดิกชันนารีแปลทุกคำ . มีครั้งนึงอยู่ในค่ายโอลิมปิกวิชาการ ยืมคอมเพื่อนเปิด เจอศัพท์ที่ไม่รู้ (มันคือคำว่า appointment) ก็เดินไปถามเพื่อนคนนู้นคนนี้ว่านี่แปลว่าอ...

  Namthip x งานวิจัยมะเร็ง ตอนที่ 1 อยากบันทึกเรื่องราววิทยาศาสตร์ตอนวัยเด็กไว้สักหน่อย เป็นเรื่องราวที่อยากบันทึกไว้อ่านเอง ที่จริงควรจะเขียนตั้งแต่เหตุการณ์จบลงใหม่ๆ เพราะความรู้สึกจะยังคงสดใหม่ ภาษาก็อาจจะยังขำๆ กลับมาอ่านก็คงจะอมยิ้มไปอีกแบบ แต่บันทึกตอนนี้ก็ไม่สาย เพราะไม่รู้ว่าต่อไปวิทยาศาสตร์และงานวิจัย จะยังสดใสน่าตื่นเต้นเหมือนที่คิดตอนเด็กมั้ย งั้นรีบเขียนเลยแล้วกัน . บันทึกนี้คือบันทึกความรู้สึกที่อยู่ในใจ ย้อนกลับไปเมื่อสิบปีก่อน บางส่วนอาจจะเกี่ยวข้องกับการเมืองยุคปัจจุบัน แต่ถ้าเสพด้วยใจที่เป็นกลาง เป็นเหตุเป็นผล เข้าใจบริบทของสังคม เวลา และเข้าใจว่าทั้งหมดคือเรื่องราววิทยาศาสตร์ไม่ใช่การเมือง เรื่องเล่าทั้งหมดจะไม่ชวนให้ตะขิดตะขวงใจแต่อย่างใด ขอใช้ภาษาตามประสาเด็กๆ เมื่อสิบกว่าปีก่อนหล่ะกัน . ชอบวิทยาศาสตร์มาตั้งแต่เด็ก แต่เรียนไม่ค่อยเก่งหรอก ชอบเล่นมากกว่า ทำของเล่นกับพ่อ หรือวุ่นวายกับสีดอกไม้หลังบ้านที่เอามาเล่นกับกรดเบส . จนหลังจากที่ยายเสียชีวิตเพราะมะเร็ง ตอนนั้นก็ไม่รู้ว่าทำไมหมอช่วยยายไม่ได้ ก็คิดนะว่าการแพทย์เป็นทางหนึ่ง แต่อาจจะมีทางที่ดีกว่า เขียนๆไปน้ำต...